29 Haziran 2011 Çarşamba

mİm - En Acıklı Yeşilçam Filmleri

En güzel mim bu mim sanırım =) Okuyanların arasından nadiren izlemediği ya da bilmediği filmlerden bahsedeceğiz bu sefer. Telif hakkı Lafea’ya aittir dikkat, Arwenty ve Masalevi sağolsun bana da paslamışlar :) Efendim konumuz en acıklı nostaljik Türk filmleri… İnsan önce oh çok kolay bu mim, 2 dakikada yazarım ben bunu diyor ama sonra hangi birini saysam ki demeye başlıyor. En azından ben de öyle oldu, bir de herkesin ortak sevdiği filmler var ki sizden önceki arkadaşlar miminde yazmışsa onlardan da vazgeçmek durumunda kalıyorsunuz  :) “Dönüş” ve “Selvi Boylum Al Yazmalım” da bu filmlerden bir kaçı ama neyse ki deniz de kum yeşilçam’da film bitmez. Ben de bilinçaltımın derinliklerinden birkaç filmi sizin için seçtim. Hatta bazılarını oturup tekrardan izledim - oh sefam olsun - :) İşte başlıyoruz…



Ah Müjgan Ah 1970


Sadri Alışık dediniz mi ben hep bu filmi hatırlarım, halbuki Turist Ömer serisine de bayılırım ama bu filmin yeri ayrıdır benim için, özellikle de final sahnesine. Zaten kore film veya dizilerinin aksine bizim filmlerin sırf final sahnesi bile yeter, kaç defa televizyonda dönüş filminin sırf sonunu izlemişimdir. Başını zaten ezbere biliyoruz, misal her Al(a)manya’ya mektup yazılışında Türkan Şoray’ın başına gelenler hepimizin içinde öfke kıvılcımları çakmıştır öyle değil mi? Sonrasında ise dönüş sahnesi ve o duru ses eşliğinde Hasretinle Yandı Gönlüm şarkısı. Müjdat Gezen’in teyzesiydi sanırım Seha Okuş… Bir dakika yahu ben başka bir filmi anlatacaktım :) Hopp geri vitese alıyorum kendimi …


Yeşilçam



Bindokuzyüz ile başlayan senelerden birinde bir Yeşilçam yükselir Türk Sineması’nda. Ayhan Işık, Belgin Doruk, Sadri Alışık, Adile Naşit, Münir Özkul, Kemal Sunal ve daha nicelerini önce yazlık sinemalarda sonra siyah-beyaz ekranda izleriz. Bizim kuşak ise TRT ve ilk özel kanalların etkisiyle tekrar tekrar izleme şerefine nail olur, ah tabi bir de 90larda patlak veren VHS-Beta Video Kaset tutkusu ile kasetçilere akın eden ailelerimiz sağolsun. İstanbul’da boş topraklar olduğunu şahsen ben o filmlerden ilk görmüşümdür. Hayal gibidir bir bakıma bizim için Yeşilçam filmleri, Gülşen Bubikoğlu’nun hep aynı kuş motifli merdivenlerden indiği hep aynı evde, aynı oyuncu kadrosuyla ama farklı filmler çektiğini görür ama hiç de yadırgamazdık. Tarık Akan’da hep gönlünü çalmasını bilirdi Gülşen Teyzemizin, zaten biz de dünden razıydık yeter ki onlar kavuşsun birbirlerine. Hep böyle aşk filmleri izlemedik tabi, 50’lerde başlayan köyden kente göç, 80’lere yaklaşıldığında daha bir vahim hale gelir, 80’ler zaten siyasi olarak da çok çalkantılıdır. Haliyle Yeşilçam’da bundan nasibini alır, sosyal içerikli aşk filmleri daha bir artar. Benim sevdiğim filmlerin birkaçı da bu döneme denk düşüyor, tüm bu laf salatası ondan yani :)



Hüsnü ile Asiye kızı Müjgan’ın yuva kurma hayalleriyle başlayan filmde önce saf aşıkları ve 50 kuruşluk gazozlarını içerken kurdukları hayalleri izleriz.


Müjgan - Aaa! Döktün. Kısmetin taştı.


Hüsnü -  Aaa! İnşallah Müjgan. Hep böyle sürüp gitmeyecek ya bu fukaralık. Bir paralar kazanacağım, aliyülala*bir şekilde yaşatacağım seni inan.


Müjgan - Fazla bir şeyde gözüm yok benim. Seninle olayım, sana kavuşayım yeter bana.


Hüsnü - Biliyorum ve de bu sebeple böyle içim taşıyor. Gazoz gibi. Evimizin misafir odası olsun istiyorum. Elektriği suyu olsun istiyorum. Böyle seni çeşmelere falan göndermeyeceğim. Topuzlu karyolamız, aynalı konsolumuz, kadife masa örtümüz bile olacak.


Müjgan - İnşallah.


Hüsnü - İnşallah Müjgan.


Sonra o hayaller yavaş yavaş kaybolur.  Mal mülk sevdalısı Asiye ana kızının da aklını çeler, Hüsnü'den soğutur. Müjgan yuvası için para biriktirmek umuduyla bir terzi evinde işe başlar, zengin hanımların girip çıktığı bu yerde Müjgan fakirliğini hor görmeye başlar. Patronun oğlu takılır bir de peşine, bu noktada Asiye hanım olaya müdahale eder ve ne yapıp edip evlendirir Müjgan'ı o zengin çocukla. Hüsnü için çok ağır bir darbe olur bu, "Ah Müjgan Ah" der ama kimseye de Müjgan'ın arkasından beddua ettirmez...


Müjgan evlendikten sonra Asiye anne rahat durmaz görgüsüzlüğüyle bezdirir kızı ile damadını, kızının bu zengin yuvasını kurduğu gibi de bozar zamanla. Önce Asiye hanım sonra Müjgan kapı dışarı edilir. Mahallesine geri dönmek ister bir umut ve de Hüsnü'ye. Filmin son sahnesinde ilk göz ağrısını çalıştığı ve zenginleştiği gazinoda anlatır tek tek Hüsnü, önce ders verir herkese anlatırken acıklı aşk öyküsünü sonra şarkısını söyler. Benim bittiğim sahnedir o an.


Ah Müjgan Ah 1970 - Son Sahne


Semtimizin bir tanesiydi Müjgan. Saçları sırtına kadar sırma sırma dökülür.

Elleri ufacık, gözleri dört defa lacivert.

Ve de ne her ne hikmetse, bu da bana gönüllüydü. Öyle bir sevdim ki Müjgan'ı. Dünyamı şaşırdım. Haddimi bilemedim. Evleniriz gibi geldi bana. Evimiz, yuvamız olur. Işığımız yanar. Fakir soframız kurulur gibi geldi. Sahil bahçesinde gazoz içerekten gizli gizli mal-ü hülya kurardık. Sonra da çarşılara giderdik. Eşya beğenirdik, elden düşme. Aynalı konsolumuz, topuzlu karyolamız bile olacaktı. Müjganım her an, her bir daim yanımda olacaktı. Ama olmadı, gitti. Nereye mi gitti? Paraya gitti abiciğim, paraya.


...


Nikah resimlerimizi de çektirdik. Sonra, karpuzcu Raşit abinin kayınbiraderine borç ederekten nişan yüzüklerimizi de yaptırmıştım. Ama Müjgan takmadı bunu. Takamadı. Uçuverdi elimden. Meğer, gizlice bir altın kafes bulmuş kendine. Müjgan'ın gelinliğini hususi diktirmişler. Benim gibi kiralık tel duvak almaya kalkışmamışlar. Öyle sevindim ki mesut ve bahtiyar olsun diye dualar ettim. Müjgan gibi, ben de birbirimize verdiğimiz sözleri ettiğimiz yeminleri unuttum. Bir daha mahalleye gelmedi Müjgan.

Gelemedi.

"Bizim dar ve eski sokaklara otomobili sığmıyormuş" dediler. "Senede bir kaç ay zaten, Avrupa’daymış" dediler. "Zaman şifalı bir ilaçtır, unutursun" dediler. Unuttum ben de. Hiç aklıma gelmiyor.

Hatırlamıyorum bile Müjgan'ı.

Hatırlamıyorum.

Ah Müjgan Ah, o son sahnenin bütün diyaloglarını yazmak vardı ama tutuyorum kendimi, en iyisi videoyu izleyin :)


Bu arada bu film 70 yılında çekilmiş ve dikkatli seyredildiğinde o dönemde kadınların çalışmasına ne gözle bakılıyormuş onu da anlayabilirsiniz. Örneğin Müjgan daha sözlüyken önce Hüsnü'den izin alıyor evlenene kadar çalışayım bari diye.  Çalışmaya başladığında ise terziye gelen müşterilerden biri Müjgan'a üstü kapalı hayat kadını olsan daha çok para kazınırsın diye teklifte bulunuyor. İşin özeti kadının yeri ya baba ocağı yada kocasının yanıdır, eğer kadın çalışmaya başlarsa bütün pislikler onu bulur, en iyisi temiz temiz evde oturmalı düşüncesi belirgin şekilde var. Ama 1970 yılı bu, bildiğiniz gibi aradan 40 sene geçmiş artık öyle şeyler hiiiiiç yook :) Nostalji oldu bu düşünce de, o filmler gibi (yalandan kim ölmüş :P ) :)



Umutsuzlar 1971



Yılmaz Güney'e saygı duymakla birlikte ağır dram ve gerçekçilik taşıdığı için filmleri içimi dağlıyor ve izleyemiyorum hiç bir şekilde. Ama bu film herhalde en hafif dram olan filmlerindendir. Başrolleri Filiz Akın'la paylaştığı filmin konusu ise, zor ve acımasız bir hayat süren bir mafya babasının bir kadına aşık olması ve siyah-beyaz arasında gidip gelirken yeraltı dünyasını mı sevdiği kadını mı seçeceği üzerinde durur. Tabiki Türk filmlerine yaraşır bir sonla biter film. Nasıl mı? Silahı elinde ama aşkı tarafından terkedilmiş bir şekilde ölmektense, sevdiği kadına yıllarca elini kana bulayan silahını teslim ederek ölüme yürür.  Zaten ölüm kapıdadır ama son bir seçim yapar ve mafya babası olarak değil sevdiği kadının aşkı olarak temiz bir şekilde ölüme yürür.


Umutsuzlar 1971 - Son Sahne


Ben böyle bir sahneyi bir de 1993 yapımı ve başrolü Rob Lowe'ın oynadığı Frank&Jesse filminde görmüştüm, tabi hemen "biz bu finali sizden çoook önce yapmıştık" :D dedim gururla :)



Hababam Sınıfı Uyanıyor 1977



Hem güleriz hem ağlarız bu filmde öyle değil mi? Rıfat Ilgazı'ın bu ölümsüz eseri yeşilçam'ın en önemli yapımlarından biri haline gelir. Hababam Sınıfı serisi içinde ise en sevdiğim film Hababam Sınıfı Uyanıyor'dur. Hababam Sınıfı bu defa ilk kez bir öğrenci mezun eder. Bu kişi yokluk içinde okumuş ve hayali öğretmen olmak olan Ahmet'tir. Hababam tayfası onu kendi tarafına çekmeye uğraşsada filmin sonunda hababam sınıfı yola gelir ve Ahmet'ten esaslı bir hayat dersi alırlar. Bu yönüyle filmin konusu bana her zaman çok dokunmuştur, güldüğüm sahnelerden çok ama hep o Ahmet'in Hababam'a serzenişi aklıma gelir. Hababam hep yanlış mı yapar? Hayır! Onların da bize verecekleri bir ders vardır.


Tarih hocalarından illallah etmişlerdir ve hocaları onları sürekli siz nasıl öğrencilersiniz, ülkeyi size mi emanet edeceğiz? diye aşağılamaktadır.  Hoca böyle der de Hababam altta kalır mı hiç! İşte Hababam Sınıfı'nın hocaya ve ekran başındaki bizlere verdiği o büyük ders!







Hocam. Hababam Sınıfı da olsak Atatürk'ün
Gençliğe Hitabesi'ni ezbere biliriz.



Gülen Adam 1989



Kemal Sunal'ın başrollerini Aydan Burhan, Bilge Zobu ve Hababam Sınıfı Uyanıyor'da Ahmet'i oynayan Ahmet Sezerel  ile paylaştığı film, 80ler sonrası İstanbul'da yaşanan çarpık kentleşmeyi ve fakirliği vurucu bir şekilde anlatmaktadır. Kemal Sunal'ın hayat verdiği Yusuf karakteri, dünyaya gözlerini ağlayarak değil gülerek açan ve doktorların açıklama getiremediği bir vakadır. Çok zor bir hayatı vardır ama kimse ona bir damla gözyaşı döktürememiştir. Başına ne gelirse gelsin hep güler Yusuf...


Fakirliği içinde bir kızı sever o da onu, kızın zabıta babası evlenmelerine mani olmaya çalışır ama yinede evlenirler. Film boyunca fakirliğe boyun eğmeden geçinip gitmeye çalışırlar. Önce zar zor ev kurarlar, İstanbul'da ev kurmak kolay mı? Gecekonduya yerleşirler, zabıta kayınbaba rahat vermez yıkar evlerini, Yusuf'un çözümü hazırdır, tekerlekli gecekondu :D Bu sahneyi bilmeyeniz yoktur sanırım, Kayınbaba takmıştır kafasını damadına ve evini başına yıkmaya gelir yıkım ekibiyle, Yusuf ve Naciye ise hop evden aşağı inerler, altından girer üstünde çıkarlar bir bakmışsınız ki gecekondunun tekerlekleri var, alırlar evlerini sırtına başka yere sürerler. Kayınbaba kalır öyle tabi :) Ama zaman öyle kötü ve acımasızdır ki çok geçmeden kayınbaba da evinden olur sokaklara düşer. Yusuf ve Naciye sahip çıkar ona tabi :)


Onca eziyete onca zulüme güler geçer Yusuf. Ama bir gün bir oğlu olur, Naciye derki adı Umut olsun! İşte o final sahnesinde, Umut'un o ilk nefesini yani ağlamasını duyan Yusuf,  hiç dökmediği kadar gözyaşı döker ve bir kalemde özetler hayatını...


Gülen Adam 1989 - Son Sahne


Yusuf : Umut güzel isim ama ağlıyor hep ağlıcak mı?
Neden!
Ben ağlamadım hiç!
Naciye : Ağlıyorsun!
Dr Oktay: Evet ağlıyorsun. Çok mu mutlusun?  Ondan mı ?
Yusuf:  Evet çok mutluyum ama ondan ağlamıyorum. Kahroluyorum
Dr Oktay : Neden?
Yusuf : Ben herşeye güldüm geçtim ama oğlum ağlıyor!
Hep ağlıcak mı? Hakkım yok! O'nu dünyaya getirmeye hakkımız yok!


Dr Oktay: Nereye?
Yusuf : Oğlumun ağlamadan büyüyebileceği bir yere..
Dr Oktay: Öyle bir yer var mı?
Yusuf : Arayacağım
Belki vardır! Günün birinde bulurum elbet!



Arkadaşım Şeytan 1988



Bu film  diğerlerinden çok farklı nostaljik de değil üstelik ama bahsetmeden geçemeyeceğim bu filmden. Nasıl anlatsam acaba, şuan kelimeler beynime hücum ediyor ama nasıl ifade edeceğimi yine de bilemiyorum. Çünkü hem ironik / güler misin ağlar mısın tarzında bir film bu hem de benim filmi ilk defa izlediğim yılların değişik atmosferi var üzerimde. Hatırlamaya çalıştığımda, sanki bir hayal alemindeyim, televizyon karşısında yere çömelmiş abimle bu filmi izliyorum. Çocuk aklımla Fatih'in (Mazhar Alanson) şeytana(Ali Poyrazoğlu) nasıl ruhunu sattığını hatırlıyorum. Sonra o "ruh" şeytanın elinde bir yumurtanın içine hapsoluyor film boyunca. Karşılığında da şeytanın Fatih'in tüm dileklerini gerçekleştirmesi lazım. Fatih'in o isteklerine gelirsek, kendisi idealist bir müzisyendir ama ne çıktığı barda onu dinleyen vardır ne de hayatını kazanmak için yaptığı reklam cingılları ona mutluluk vermektedir. Efsane bir müzisyen olmak istiyordur, değeri anlaşılsın, şan şöhret kazansın istiyordur. Bu uğurda şeytana ruhunu satmaya bile razıdır. Bunu düşünmekle kalmayıp bir de dile getirince olan olur. Şeytanı bulur karşısında, söz kesilir, ruh teslim edilir. Geriye şeytanın bu istekleri gerçekleştirmesi kalır.


Ama devir kötü,insanlar yoldan çıkmış her biri birer kör şeytan. Bizim şeytan bile Fatih'e yardım edemez sonunda. Tuhaf, akıllıca kurgulanmış ve enteresan bir filmdi her bakımdan. İzlemeden geçmeyin derim bu filmi.  İzlemek için şu adresten faydalanabilirsiniz.  Az önce de dediğim gibi ağlamadım bu filme nostaljik sınıfına da girmiyor ama bilinçaltımın derinliklerinden işte bir de bu film çıktı n'aparsınız :D


Sıra bu mimi birilerine paslamaya geldi, daha önce hiç mim göndermediğim  çingulara gitsin bu sefer... Denizkızı ve  Koredelisi çingum! zor ama keyifli bir mim paslıyorum size, umarım siz de benim gibi seversin ;)

13 yorum:

  1. Arkadaşım Şeytanı çok severim, çok eğlenceli ama aynı zamanda düşündüren bir filmdir.Senin bütün filmler mesaj kaygılı olanlardan derlenmiş. İşte ne güzel herkesin bakış açısı farklı. Sağol yanıtladığın için. Ellerine, klavyene sağlık :)

    YanıtlaSil
  2. Doğru diyorsun benim ki hep mesaj veriyor, neden öyle bilmem, dönüş ve selvi boylum al yazmalım'ı da yazsam öyle yazardım galiba :) Sen sağol azıcık Kore semalarından uzaklaşıp memleket havası aldık sayende :) :)

    YanıtlaSil
  3. memleket havası iyi gitti hakikaten ;) yine emek dolu bi yazı olmuş sevgim ;) ellerine sağlık ;) yeri gelmişken buradan bişey duyurmak istiyorum ki bu mim'i sakın bana göndermeyin =))) çünkü türk filmleri konusunda biraz zayıfım maalesef =( bu mim bana gelecek diye ödüm patlıyor =)) ama komedi filmleri olursa yazabilirim belki... ilk üçüm hazır 1- tosun paşa 2- şabanoğlu şaban 3- süt kardeşler =)))

    YanıtlaSil
  4. merak etme aslım , ben de bilerek mimlemedim seni zaten ;) :D komedi sıralaman da süper, yalnız bir mim başlarsa sana gelene kadar bu 3ü çoktan yazılır, sen en iyisi yedek liste hazırla kendine :)

    YanıtlaSil
  5. doğru dedin... ben listeyi genişleteyim =)

    YanıtlaSil
  6. ah ne güzel bir yazı olmuş bu mirim! hepsine aynen katılıyorum (yılmaz güney filmi hariç; çünkü onu izlemedim :P) ama aşkolsun, ah müjgan benim de listemdeydi yav, benden önce yazmışsın :P halbuki o son sahneyi ben de ballandıra ballandıra anlatıp okuyanları ağlatmayı planlıyordum. hain çingu :P :D :D

    arkadaşım şeytan ne manyak filmdir yav. türk sinemasında başka hiç böyle bir film görmedim, duymadım. kara mizahı taa 88de yapmaya başlamışız, coen kardeşlerden önce, ahah :) hababam sınıfı acı-tatlı; gülen adamsa kemal sunal'ın belki de en güzel en anlamlı filmlerinden biri. ellerine sağlık tatlım ^^

    YanıtlaSil
  7. esta piti piti, ne miri daha çok toyum bu kulvarda :) filmleri çekenler sağolsun:)

    Özellikle de "ah müjgan ah"ı nıhahahha ::dokgojin smile::
    bilerek elimi hızlı tuttum ki böyle senin gb açıkta kalmayayım heheheh :D ama bence sende yazmalısın bu filmi, zaten ben 10dklık final sahnesinin yalnızca 5 dakikasını yazdım :P sende kalanını istersen yazarsın, özellikle de o evde yapılan konuşma dehşetti bak ben onu yazmadım yoksa bu yazı bitmezdi :(((
    arkadaşım şeytana özellikle indirme linki de verdim, bir film daha ilk sahnesinden insanı hipnotize eder mi ya, cidden manyak film :D :) cohen kardeşlerde kim ayrıcana peh peh :P
    ya ben gülen adama çok ağladım, kemal sunalın ses tonuna bayılırım zaten, tam da onun için yazılmış sanki senaryo, sürekli dram filmlerinde oynayan birini koysalardı olmazdı ama komedyenliğiyle bilinen kemal sunalı öyle güzel yerleştirmişlerki filme :S ah ah...
    seçtiğim filmleri beğenmene de çok sevindim, ben de senin listeyi bekliyorum ;)

    YanıtlaSil
  8. Vuu gerçekten baya kapsamlı bir yazı olmuş çingum... Dediğin gibi kolay görünüyor ama içine dalmaya gör, onuda yazayım bunuda yazayım sende kalemini konuşturmuşsun... Hatta tekrardan bile izlemişsin (dokgojin smile):D:D (gülme komşuna gelir başına misali susuyorum!)

    Listeni görünce eksikliklerim gözüme çarptı ya, ben iki filmide izlememişim; Umutsuzlar, Arkadaşım Şeytan! Kendimi esefle kınıyorum...
    Ama diğerlerini ezbere bilirim özellikle de Kemal Sunal'ın olduğu hatta adının bile geçtiği bütün yapımları (babam sağolsun üstadın hastası...) Filmlerini artık 1000. kez izleyişim olsada da, artık tiksinme noktasına gelsem de günümüz Türk dizilrini izlemektense Hababam Sınıfı'nı, İnek Şaban'ı, Al Yazmalım'ı vs tekrar izlemeyi tercih ederim;))
    Bu arada mim için sağol çingu;)

    YanıtlaSil
  9. arkadaşım şeytan arşivlik bak :D link de verdim ;) umutsuzlar'ın o son sahnesi de yeter, olmadı ekşi'den yorumları okuyup izlemiş gb de yaparsın :D
    kemal sunal'sız ise nostalji olmazdı:) gülen adama da çok ağlamışımdır, hababm sınıfı zaten malumunuz :) annem dizi delisi olduğu için onun elinde kumanda görünce kaçıyorum salondan, zaten ben de herşeyi netten takip ediyorum, türk dizilerinde zayıfım oyuzden :) ama nostaljiye hayır demem hiç bir zaman... babana saygılar sevgiler burdan, seni sırf bu mime hazırlamış hiç bilmeden ;) yazıyı beğenmene de sevindim, bzi de senin mimi bekliyoruz, benim mim de yolda zaten yarın basıma hazır olur :P

    YanıtlaSil
  10. Ahah selamını iletirim babama:D
    Arkadaşım Şeytanı merak ettim şimdi yahu, bi ara kesin izlemek lazım anlaşıldı;)

    Hadi bakalım bekliyorum;)Bende ufakta nostarjiye dalış yaptım, yarın baya yığunum ama iki güne benim mim de piyasaya çıkar:D:D

    YanıtlaSil
  11. :D ellerine sağlık şimdiden, 4 gözle bekliyorum, bakalım senin listeden neler çıkacak :D

    YanıtlaSil
  12. [...] yazısı bloklar da dönerken bana gönderilmemesini umut ederek bekliyordum. Ama sağolsun sevgili Kaktus Çiçeği bana paslamış:D Şaka bir yana mimin konusu çok güzel ‘’En Acıklı 5 Nostaljik Türk [...]

    YanıtlaSil
  13. [...] Hüsnü, ve yüreğimiz dağlanır… Film hakkında uzuuuun bir yazıyı canım arkadaşım Makinosev yazdı bile; o yüzden daha fazla uzatmaya gerek duymuyorum. Sadece şunu da ekleyeyim, birkaç [...]

    YanıtlaSil

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...